Tek başımayım yirmi dokuz düşmana karşı bu savaşta
Dimdik duruyorum karşılarında ayakta
Sarıyorlar her yanımı kılıçlarla, toplarla
Şehrin anahtarını istiyorum, zarar vermeden usulca.
Derken ilk darbeyi vurmaya kalkıyorlar
Çevik, seri ve güçlüyüm bilmiyorlar
Üçünü, beşini indiriyorum hemen yere
Arkamdan durmadan daha da fazla geliyorlar.
Kanımın sıcağını hissediyorum kollarımda
Gözümü açamaz oldum yüzüme sıçrayan karanlıklarında
Gittikçe azalıyor sayıları biliyorum
Gücüm ne kadar dayanır muamma
Yorgun, yaralı vücudum titrek ayaklarım üstünde
Bir düşmanım kaldı benimle aynı vaziyette
Yaklaşıyoruz birbirimize öfke, kin ve nefretle
Yıkılırken yere düşmanım, kılıcı benim göğsümde…
– Furkan Bozdiken
