biraz şarap lazım
biraz da özür
bak gün bile yeniden doğuyor
biraz konuşmak lazım
biraz da susmak
bak en nihayetinde gece çöküyor
gülümseyerek bakıyorum artık aynalara
kendimi sevebildiğimden değil
artık gülümseyecek kimsem kalmadığından
korkarak kaçmıyorum artık karanlıktan
korkularım geçtiği için değil
artık kaybedecek bir şeyim kalmadığından
sanki yıllarca içimde biriken o toz
bir üflemeyle dağılmış gibi
ne yazık, o tozla birlikte
ben de dağılmışım
dağılana kadar bazı geceler
kalbim bir satırla ortadan ikiye yarılmış
arasına kartondan bir kitap ayracı konmuştu
her gece kadehime şarap diye
kanlar doldurmuştum
ben bu zamana kadar geceleri kalbimde bir ayraçla uyumuştum
ben dağıldım
ayraç savruldu
hatırlat bana n’olursun
nerede kaldığımı unuttum
