hüzün maviydi aydınlığıyla güneşin
bir narın içinde saklanan bin tane gibi
gözyaşı nar taneleri gibiydi
nar, kalbimizin kanıyla renkli
birleşen yağmurlar dört bir şehirden
sel olup tüm sokaklara aktı
.
ve papatyalar açardı o şehirde
bu mevsimde sokaklar boş değilse
açan papatyaları toplayan eller vardı
bazıları okuldan dönerken gülüşleriyle
bazıları götüreceği insanın hayaliyle
bazı eller de taç yapmak için
.
o tacın konacağı bir baş vardı
saçları beline kadar uzanan veya omzunda
taç, saç kırıklarını iyileştirirdi
kalp kırıklarını iyileştireceği gibi
.
o kırgın şehirde papatyalar açtı
toplayacak ellerin gömüldüğü toprak üstünde
papatyalar bu mevsim toplanmadı
yapılmayan taçlar da konacak bir baş bulamadı
.
sevgi yeşiliyle boyanırdı sapları
yaprakları ise en masum beyaz
içindeki sarı güneşin temsiliydi
her koklayanın içini ısıtması gibi
.
papatyalardan haberimiz yok artık
çiçekler dalında güzel derler ya
şimdi o şehirde tüm papatyalar toprakta kaldı
-Emine KAMALI
