canım kızım, yüzündeki durgun yağmur   içimde taze papatyalar açtırıyor her mevsim  seni öpüp geliyor bir rüzgar   hani o umutlarımı yeşerten  gerek değilse de gülümsemek  durmadan ağlamak neden  varoluşun bile böyle güzelken    canım kızım, ellerim buruşmuş kağıtlar  yazıp da okuyamadığım mektuplar sana  geçti deyip de silemeyeceksem gözyaşını