Amansız rüzgarın savurduğu kar taneleri, ufuğu süsleyen sıra dağların tepelerinden çam ormanlarına ve uçsuz bucaksız bozkırlara kadar her yeri beyaza boyamıştı. Neredeyse bir aydır aralıksız yağmakta olan kar sayesinde bembeyaz bir örtüye sarılmış yeryüzü, beyaz bulutlarla kaplı gökyüzüne karışmış: doğa, kışın gelişiyle tersyüz olmuştu. Yaz boyunca çalışmış çiftçiler, boylarına kadar gelen karlar sayesinde emeklerinin sonucunu
“Ey Krişna, ben ne zafer istiyorum, ne hükümdarlık, ne de yoğun hazlar. Böylesi bir durumda hükmetmenin, keyfin, hatta yaşamanın ne anlamı var? Tutkuyla onlar adına her şeyi isteyebileceğim bu insanlar; şimdi burada, savaş meydanında, canlarından ve mallarından vazgeçmeye hazır bir şekilde bana karşı saf tutmuşlar. Onları öldürdükten sonra benim için nasıl bir mutluluk olabilir, Ey
Bir kadın, bir koku. Bir renk ve bir doku. Benliği rüyalarıma misafir, Heyecanı doğmamış güne eş. Keten sarısı, safran sarısı, Aten sarısı, sapsarı… Güneş’ e ilişince birden Kurak gözleri kehribar. Saman sarısı, saman alevi. Telaşı merakı yüreğimi yakan. Ruhunu kaplayan bedeni genç. Yüreği ıssız bereketli topraklar. Sıcak bir yaz vaktinden hallice. Güneşe
Tanım Teorik olarak, ‘Kamusal sanat’ halka açık bir meydandan halka açık bir binanın içindeki bir duvara kadar, halkın erişebileceği bir alan için tasarlanmış ve bu alana yerleştirilmiş herhangi bir sanat eserini ifade eder. Bununla birlikte, uygulamada, bu tür sanat eserlerinin önemli bir yüzdesi depolarda veya özel devlet dairelerinde saklandığından, daha doğru tanım şöyle olabilir: Kamusal