konuşmak anlamsız artık
yazmak öyle iyi, öyle güzel ki
ve yaşamak öyle zor, öyle anlamsız
venüs gibi, şu koca evrende, her şeyin tersine dönüyorum
döne döne varıyorum içime
içim öyle loş, öyle taşlık ki
anlıyorum bir şekilde herkesi ve her şeyi
bu his o kadar yorucu ki,
anladıkça anlaşılmamak, bir mahkûmluk
beraat beklerken müebbet yemişim
sevdadan bir dağ yapmışım da
sanki gelip dağlamışlar yüreğimi
her seferinde kırılmışım da
sanki yeniden tutunmuşum kırıldığım yerden,
yeniden tutuşmuşum söndüğüm yerden
ama ne fayda
bir sigara külünden yeniden doğulmuyor işte
insan çimlenemiyor sevgi görmediği yerde
silemiyor alnına yazılanı beyazlarla ama
karalayabilir içindeki karanlıkla her şeyi
iyiliğini kaybettiğinde her şeye bir çare var
her şeye,
bedeli çok ağır bir çare
yaşamak benim için simsiyah bir öykü artık
duy da bil istedim
ben hiçbir şeyden korkmam artık
o karanlıkla her şeyi yenerim
içimdekine teslimim,
yeniğim
bil istedim
kuruttuğum güller, yaprak döküyor
bahar bitmeden
unutmak istedim
budadım tüm dallarımı,
bu kez dikenler açacağım,
bil istedim
